
Najprościej mówiąc, uzależnienie to chroniczna choroba mózgu, charakteryzująca się kompulsywnym poszukiwaniem i używaniem substancji (lub wykonywaniem pewnych czynności) mimo ich szkodliwych konsekwencji. Nie dotyczy wyłącznie alkoholu, narkotyków czy papierosów. Uzależnieniem może być też hazard, pornografia, zakupy, jedzenie, a nawet praca.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) uzależnienie to zaburzenie, które prowadzi do:
Najważniejsze: Uzależnienie to nie kwestia braku moralności czy słabej woli – to choroba, która zmienia sposób działania mózgu.
Medycyna traktuje uzależnienie jako chorobę mózgu. Obserwuje się zmiany w strukturze mózgu – szczególnie w układzie nagrody, kontroli impulsów i emocji. Leczenie często obejmuje farmakoterapię, terapię psychologiczną i programy rehabilitacyjne.
Psychologia widzi uzależnienie jako zaburzenie zachowania, często będące próbą radzenia sobie z emocjonalnym bólem, traumą lub stresem. W tym podejściu leczenie skupia się na terapii poznawczo-behawioralnej, terapii traumy i pracy nad emocjonalnymi mechanizmami obronnymi.
Niektórzy badacze zwracają uwagę na wpływ środowiska, wychowania i presji społecznej. W tym kontekście uzależnienie jest odpowiedzią na stresory społeczne, takie jak bieda, izolacja, przemoc, czy brak wsparcia.
Programy takie jak 12 kroków (AA, NA) postrzegają uzależnienie jako chorobę ciała, umysłu i ducha. Według tego podejścia powrót do zdrowia wymaga pracy nad duchowością, akceptacją własnej bezsilności wobec nałogu i odnowieniem relacji z siłą wyższą.
Często osoby uzależnione nie zdają sobie sprawy z powagi swojego stanu. Oto główne symptomy uzależnienia:
Substancje uzależniające wpływają bezpośrednio na układ nagrody, powodując nadmierne wydzielanie dopaminy – neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za uczucie przyjemności. W miarę postępu uzależnienia, mózg przestaje produkować dopaminę naturalnie, co prowadzi do chronicznego uczucia pustki i depresji.
Osoby uzależnione często minimalizują problem, zaprzeczają jego istnieniu lub przerzucają winę na innych. To mechanizm obronny przed poczuciem winy i wstydu.
Z czasem działanie uzależniające przestaje być świadomym wyborem. To mechaniczne, kompulsywne zachowanie, nad którym osoba uzależniona nie ma już żadnej kontroli.
Jedną z najważniejszych rzeczy, o których trzeba mówić bez owijania w bawełnę, jest fakt, że uzależnienie jest chorobą śmiertelną.
Dlaczego?
Przykłady:
Każdy przypadek pokazuje brutalną prawdę: uzależnienie zabija. Czasem szybko, czasem powoli, ale zawsze bezlitośnie.
Chociaż uzależnienie jest śmiertelną chorobą, jest też chorobą, którą można zatrzymać.
Warunkiem jest przyznanie się do problemu, pełna kapitulacja wobec własnej bezsilności i podjęcie leczenia – czy to poprzez terapię, programy 12 kroków, grupy wsparcia, czy leczenie farmakologiczne.
Tysiące ludzi na całym świecie codziennie pokazuje, że wyjście z uzależnienia jest możliwe. Jednak pierwszym krokiem zawsze jest prawda – prawda o tym, że uzależnienie nie jest słabością, ale zabójcą, którego nie da się pokonać samemu.
Uzależnienie to podstępna, śmiertelna choroba, która atakuje ciało, umysł i duszę. Objawia się utratą kontroli, zmianami w mózgu, zaprzeczaniem i kompulsywnymi zachowaniami, a kończy się izolacją, destrukcją i śmiercią.
Jednak jest też druga strona tej opowieści: wyzdrowienie jest możliwe. Wymaga odwagi, wsparcia i gotowości na zmiany, ale tysiące ludzi codziennie wygrywa tę walkę.
Pamiętaj: jeśli masz problem – szukaj pomocy. Jeśli ktoś bliski cierpi – nie odwracaj wzroku. Uzależnienie to choroba, a nie wstyd. Każdy zasługuje na drugą szansę. Ale czasem trzeba o nią walczyć... zanim będzie za późno.
